اینجا زمانی ییلاق تابستانی 20 خانواده عشایر سنگسری بود
ییلاق املا
سال 59 از ارتفاعات مشرف حدود 20 سیاه چادر در این محل دیدم
20 خانواده امرار معاش می کردند
بین 5 تا 8 هزار گوسفند در 4 گله شیری ، (قصرها) میش و بز های نازا، شیری های بره به همراه و گله بره ها و بزغاله در این ییلاق از نیمه خرداد تا آخر شهریور چرا می کردند
قبل از انقلاب کامیون و وانت ها کوچ را از مهدیشهر(سنگسر) به روستاهای پلور آب اسک و یا نوا در جاده هراز می رساندند و از آنجا با چارپا کوچک به ییلاق می رسید و برگشت نیز چنین.
سیاه چادر و مومات ثابت ییلاق نزد آشنا ها در روستای ایرا ، نوا یا زیار به امانت زمستانی می ماند
بعد انقلاب جهاد سازندگی جاده ای از هراز تا فیروزکوه دایر کرد و خودرو به روستا های زیار لاسم زروان و نجفدر آسور رسید و سنگسری کوچ نشین از نعمت حاشیه جاده بودن بسیار خشنود و رفت و آمد آسان
اما دیروز ییلاق سوت و کور بود. هیچ خبری از سیاه چادرها نبود. سر وصدای بچه ها همهمه بزرگترها نبود.
از دور دست فقط صدای زنگوله و بع بع گوسفندان غریبانه شنیده می شد.
به جای سیاه چادر ها 2 ویلا بود. و چند ویلای با فرش و لوازم تخریب شده خبری از همشهریان سنگسری نبود
کارخانه، کار راحت، بیمه، شهر نشینی، یخچال و کولر و از همه مهمتر مرد همیشه در کنار خانواده ماندن جاذبه چوپانی را به کارگری تغییر داد. و سرمایه پرریسک مالداری به سمت دلالی پرسود و سپرده های بانکی رفت
ت گذاری کلی می گفت عشایر ذخایر انقلاب هستند و باید حمایت شوند
اما رده های کارشناسی می گفتند اصل بر یکجا نشینی و صنعتی سازی دامداری است
درباره این سایت